Buenos Aires

Hola!

Ook nog maar even een blog uit Argentinië! Mijn ena laatste week in Buenos Aires alweer. De eerste weken hier waren best lastig. Ik vond de stad enorm, verdwaalde elke dag, kende bijna niemand en had niet de beste klik met mijn 80 jarige gastmoeder. Inmiddels vermaak ik me prima hier, weet ik prima de weg en verblijf ik in een hostel (dat stond sowieso al op de planning, maar ik vind het ook wel leuk met wat leeftijdsgenoten om me heen!). In het hostel zitten meer mensen van coined, de talenschool die ook mijn vrijwilligerswerk regelt. Ik heb sinds eind december een leuk kamergenootje uit Zwitserland, we kunnen het erg goed met elkaar vinden en gaan vaak op stap, met mensen van school of uit het hostel.
De maandag na het weekend dat ik was aangekomen begon ik gelijk op het project in de wijk La Boca. Het was die dag super warm en mijn suiker was te laag dus viel ik flauw op straat. Er waren gelukkig andere vrijwilligers die me hielpen en ik voelde me snel wel weer beter. Maar lekker begin dus, haha. Het project waar ik help is een 'comedor'. Kinderen uit de buurt komen elke dag na school hier en krijgen wat te drinken en eten, maken huiswerk of spelen en's avonds wordt er voor iedereen gekookt. De Comedor is letterlijk tegenover het voetbalstadion van Boca juniors, alle kinderen zijn dan ook echte echte boca fans en kennen alle teksten die worden gejoeld tijdens de wedstrijden uit hun hoofd. De plek waar de comedor zit is wel erg arm en vies. De eerste weken waren we met veel vrijwilligers, sinds januari ben ik de enige. Soms gaan we voetballen op een veldje in de buurt, we spelen veel spelletjes en af en toe neem ik kleurplaten mee. Het is nu vakantie dus is het vrij rustig in de comedor en ben ik er alleen van 4 tot 6. Omdat ik graag wat meer mijn Spaans wou oefenen en in de ochtenden niet heel veel te doen had ging ik naar de school om te vragen of ze een ander project in de ochtend hadden. Ze kwamen met een project, ook in La Boca, waar ze alfajores (typische koek van Argentinië), empanada's en pizza's maken en verkopen aan toeristen die kunnen komen lunchen. Waar ik gelijk kon beginnen. Ik was helemaal enthousiast alleen kreeg ik de volgende dag een mailtje dat ik wel 350 dollar zou moeten betalen. Dit geld gebruiken ze om donatie's aan de projecten te geven maar nadat ik met de comedor had gepraat bleek dat zij nog nooit een donatie hadden gekregen en niet eens op de hoogte waren dat alle vrijwilligers zo veel geld moeten betalen. De school kwam met een beetje vage uitleg, en gaf me een telefoon nummer en e-mail adres iemand die er meer over wist. Dat heb ik gebeld én gemaild, maar na 1 mailtje met "maak je maar geen zorgen, we gaan het regelen" hebben ze niet meer op m'n andere mailtjes gereageerd. Toen ik weer naar school ben gegaan om te vragen hoe het zat met de donatie zeiden ze dat ze er nu mee bezig waren om een computer te regelen die daar dan in februari heen zou gaan. Ik heb geen idee of dat ook echt gaat gebeuren maar het maakt mij echt boos dat ze er zo ongeïnteresseerd in doen, en dat er zo veel tussenpersonen zijn dat ze het zelf volgens mij ook niet meer helemaal snappen... Om deze reden zei ik dat ik niet zoveel geld wou betalen voor het andere project als het geld niet aan donatie's voor het project wordt besteed. Toen kreeg ik opeens 25% korting. Ik zei dat ik graag wou weten waar ze dat geld dan voor gingen gebruiken en waarom zoveel, toen werd het opeens 50% korting. Als ze een vast bedrag nodig hebben voor een donatie van het project kunnen ze me niet binnen 1 dag opeens de helft laten betalen. Ik had de naam van het project, heb het adres opgezocht en ben er los van de school heen gegaan uitgelegd waarom ik niet via de school kwam en of ik kon helpen. Dat vonden ze super leuk, en ik kon gelijk de volgende dag komen, en elke dag als ik wou. Nu ga ik elke dag van 11 tot 4 daar heen, super leuke lievere mensen. Ze zijn het project in 2002 begonnen, toen er grote crisis was in Buenos Aires en heel veel mensen werkloos werden. Om de mensen te helpen en gemotiveerd te laten blijven om te werken konden ze helpen alfajores bakken en die te verkopen aan de toeristen. In de weekenden en soms door de week komen er groepen toeristen lunchen en in de middagen komen er kinderen daar zijn dan activiteiten voor of worden geholpen met hun huiswerk. Veel toeristen geven fooi, dit geld houden ze apart en daar kopen ze schriften/pennen/enz van voor de kinderen.
Naast m'n volle dagen in La Boca gaan we 's avonds vaak op stap en in het weekend doe ik ok leuke dingen. Vorig weekend zijn we een dagje naar Uruguay gegaan. Dat is slechts een dik uur met de boot vanaf hier, was echt heerlijk!! Ook ben ik naar een voetbalwedstrijd van Boca juniors geweest, dat kon natuurlijk niet ontbreken in dit voetbal land en aangezien 10 meter van het stadion m'n project is. Eigenlijk is het voor toeristen niet mogelijk om tickets te kopen, je moet lid zijn. Ze verkopen een paar uur voor de wedstrijd kaartjes op straat maar de kans is heel groot dat deze nep zijn en bovendien betaalde minstens 100 euro voor een kaartje. Maar via het project kon ik een "kaartje" krijgen. We moesten ontzettend lang wachten en na zo'n 6 uur wachten in Boca werden we naar een winkel gebracht die vroegen of we een buskaart hadden (soort OV chip). We moesten onze hand er goed overheen houden zodat het niet opviel dat het een buskaart was ipv socio kaart. En met onze buskaart moesten we langs de meest linkse controleur lopen, lekker corrupt allemaal, maar wij waren binnen! Wat een sfeer in het stadion ondanks dat ze verloren hielden ze geen moment op met zingen/springen/vuurwerk afsteken, een hele ervaring.
11 februari vlieg ik naar Brazilië waar ik nog 2 week ga genieten van de zomer en carnaval en dan kom ik alweer terug naar Nederland!
Tot over een maand!
Besos, Maria